Λάουε, Μαξ Τέοντορ Φέλιξ φον-

(Max Theodor Felix von Laue, Πφάφεντορφ, Κόμπλεντς 1879 – Βερολίνο 1960). Γερμανός φυσικός. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Στρασβούργου, του Γκέτινγκεν και του Μονάχου. Διετέλεσε καθηγητής στη Ζυρίχη (1912), κατόπιν στη Φρανκφούρτη επί του Μάιν (1914) και αργότερα μετέβη στο Βερολίνο (1919), όπου έγινε διευθυντής του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής. Αφιερώθηκε κυρίως σε μελέτες της θεωρητικής φυσικής και ασχολήθηκε με τα πιο επίκαιρα για την εποχή του προβλήματά της, από τις θεωρίες περί σχετικότητας του Αϊνστάιν έως την κβαντική μηχανική. Περισσότερο όμως από τις θεωρητικές αυτές μελέτες, η φήμη του Λ. οφείλεται στο ότι υπήρξε ο πρώτος που ασχολήθηκε με πειράματα διάθλασης των ακτίνων X διά των κρυστάλλων και διηύθυνε ο ίδιος σχετικό πείραμα που εκτελέστηκε από τους Φρίντριχ και Κνίπινγκ, ανοίγοντας νέους δρόμους στη μελέτη της δομής των κρυστάλλων και των ιδιοτήτων των ακτίνων X. Ο Λ. τιμήθηκε το 1914 με το βραβείο Νόμπελ φυσικής.